…పచ్చటి మనిషేమో ఆవిడ…మెట్లెక్కుతూంటే , ముదురు ఎరుపుర…

‘…ఐదు వారాలైనా దాట లేదు…ఎంత విరహం!!…’ అంది మాధురీ…

‘…మరి నువ్వేం చేశావ్?…’ అందది…కొంటెదనం తో మెరుస్తూన్న…

‘…అదో పెద్ద కధ…మనం మళ్ళీ కూర్చున్నపుడు వివరంగా చెప్తాల…

‘…ఎ…ఏ…య్!…ఛీ…విదలండి బాబూ!…దాని దగ్గరకెళ్ళండి…’ అంటూ…

‘…ఏముందీ!…మీరెంచుకున్న మగాడితో ఓ రెండు గంటలు గడపండ…

…‘…ఎన్నాళ్ళైంది సంధ్యా!…’ అంటూ నన్ను మదన్ దగ్గరకి లాక్కు…

‘…ఇంతకీ ఎందుకు సెలెక్ట్ చేసుకుందో చెప్పలేదు…’ అన్నాడు…

‘…ఏ…య్య్…ఆపూ!…మన మం…చం మీ…దకి పో…దాం…’ అన్నాను అతగాడ…

‘…తప్పా!…తప్పున్నరా!!…పబ్లిక్ గా అడిగితే ఎలాచెప్తూందీ!……